درک تکامل احساسی فرزندتان
وقتی که پيرامون رشد احساسی سخن می گوئيم، منظور ما توانائی هرچه بيشتر فرزند در انجام کارهای زير است
- شناسائی و درک احساسات خودشان
- درک و پی بردن به احساسات ديگران
- تدبير نحوۀ احساسات آنان
- شکل دادن به نحوه ای که رفتار می کنند
- تکامل حس همدردی با ديگران، و
- ايجاد و حفظ روابط خوب با دوستان، افراد فاميل و ديگران.
کودکان از بدو تولد به سرعت توانائی های خود را در تجربه و بيان احساسات مختلف، و همچنين ظرفيت تحمل و تدبير انواع احساسات تکامل می بخشند.
تدبير احساسات
توانائی کودکان برای شکل دادن به نحوه ای که احساس می کنند بخشی حياتی در رشد و تکامل آنان و اغلب منبع بسياری از نگرانی های والدين است.
آغاز زندگی کودکان همراه با توانائی مهار احساسشان نيست. احساسات شديد بر آنها غلبۀ کامل دارد و قادر به آرام ساختن خويش نيستند. کودکان شيرخوار و کم سن و سال برای آرامش به والدين خويش نياز دارند.
کودکان خُردسال اغلب به خاطر تفاوت فاحش بين آنچه که می خواهند انجام دهند و آنچه که قادر به انجام آن هستند دچار سرخوردگی می شوند. اين امر اغلب باعث کج خلقی آنان می شود.
احساس و رفتار با هم ارتباط تنگاتنگی دارند. وقتی احساس به خوبی اداره نشود، توانائی پندار کودکان کاهش می يابد. در نتيجه، رفتار کودکان بر مبنای احساس انها و بدون خرد ورزی است.
وقتی که مدرسه را شروع می کنند، کودکان آگاهی بيشتری در مورد احساسات خويش و احساسات ديگران خواهند داشت. آنها بهتر می توانند پندار و احساسات خود را با هم پيوند داده و از کلمات برای بيان احساسات خويش استفاده نمايند. قابليت کودکان برای تغيير و سازگاری احساسات خود به اين معنی است که آنها بهتر می توانند سرخوردگی خويش را تاب بياورند، و از سر چيزهائی که واقعاً می خواهند بگذرند و خود را آرام سازند.
روابط برای احساسات کودکان دارای اهميت می باشند
تکامل احساسات کودکان تا حد زيادی تحت تأثير کيفيت رابطۀ ای است که با پدر و مادر ايجاد می کنند. راهی که والدين با فرزند خود ارتباط برقرار می کنند خيلی در تکامل احساسات کودک مؤثر خواهد بود.
کودکان با ديدن طرز ابراز احساسات ساير اعضای خانواده ياد می گيرند که چگونه احساسات خود را اداره نمايند. والدين به عنوان الگوئی برای ابراز احساست شديد نمونه ای قاطع هستند.
برای تدبير احساسات، کودکان به کمک و تمرين نياز دارند.
پشتيبانی از تکامل احساسات فرزندتان
محيط احساسی خانه را آرام، گرم و قابل پيش بينی نگاه داريد.
احساسات فرزند خود را بپذيريد و تأييد نمائيد.
برای فرزندان خود کتاب بخوانيد و در بارۀ احساسات مختلفی که انسان های داستان در کتاب دارند گفت و شنود داشته باشيد. سخن گفتن در بارۀ احساسات به کودکان کمک می کند که احساسات خويش را بهتر درک نمايند.
به فرزند خود کمک کنيد تا احساسات خود را با کلمات بيان نمايد – "به نظر می آيد که در حال حاضر احساس سرخوردگی می کنی".
فرزند خودتان را تشويق کنيد تا در مورد وضعيت هائی سخن گويد که او را هيجان زده، شاد، خشمگين و يا نگران کرده است.
وقتی که کودک مهار احساسات خود را از دست نداده و آرامش خود را حفظ کرده از او تمجيد کنيد.
به فرزند خود کمک کنيد تا احساسات خود را از رفتار جدا نمايد – "من احساس خشم ترا درک می کنم ولی زدن کار درستی نيست".
به فرزندانتان کمک کنيد که تفاوت بين احساسات خويش با احساسات ديگران را درک کنند – "من درک می کنم که احساس سرخوردگی می کنی ولی کاری که می کنی باعث می شود خواهرت را غمگين سازد".