پشتيبانی از تکامل اجتماعی فرزندتان

کودکان به طور هميشگی در حال يادگرفتن جهان پيرامون خود هستند و اينکه با ديگران چگونه برخورد کنند. ميل کودک برای پيوند با سايرين به آنان در اين يادگيری انگيزه می دهد و به کودک اطمينان می بخشد تا چيزهای نو را آزمايش نمايد.

تکامل اجتماعی کودک پيوند نزديکی با تکامل احساسی آنان دارد. کودکانی که احساسات خود، نظير خشم و هيجان را بتوانند مهار نمايند بيشتر احتمال دارد که با کودکان ديگر بازی مثبتی داشته و هنگام پيش آمد مشکلات از عهدۀ آنها برآيند. همين طور، کودکانی که احساس ديگران را درک می کنند بهتر می توانند در هنگام بازی نسيت به نياز کودکان ديگر حساسيت به خرج دهند. به عنوان پدر يا مادر، شما مهمترين پيوند با فرزند و بين فرزندتان با ساير افراد در جهان هستيد. کودکان از راه هائی که شما با آنان و ديگران ارتباط برقرار می کنيد اين ارتباطات را ياد می گيرند.

همۀ کودکان در تکامل اجتماعی از مراحل (فازهای) متفاوتی عبور می کنند. کودکان مهارت های اجتماعی را بيشتر از راه بازی های مختلف و هنگام بازی کردن ياد می گيرند. اينکه کودکان چگونه بازی می کنند بسته به سن تغيير می يابد. هرچه سن بالاتر می رود، کودکان از بازی به تنهائی به بازی با ساير کودکان و در نهايت به بازی با همکاری با ساير کودکان روی می آورند.

فرزند خود را بشناسيد

کودکان با سنين، زمينه ها، و شخصيت های گوناگون هنگام تکامل مهارت های اجتماعی چالش های متفاوتی را تجربه می کنند.

برخی از کودکان به آسانی و برخی با آسانی کمتری دوست يابی می کنند. برخی از کودکان کم رو و ديگران اجتماعی هستند.

بعضی از اوقات کودکان برای تکامل برخی از مهارت های اجتماعی خاصی دشواری ندارند درحالی که با مهارت های اجتماعی ديگر مشکل دارند.

در وضعيت های گوناگون اجتماعی فرزند خود را زير نظر داشته باشيد. ببينيد چگونه تدبير می نمايند. آيا در وضعيت های مختلف تفاوت نشان می دهند؟ آيا اعتماد آنان کم است؟ آيا برای پيوستن (به ديگران) به کمک نياز دارند؟ چه کارهائی را به آسانی انجام می دهند؟ و در صورت دشواری، با کداميک از کارها دشواری دارند؟

درست مانند يادگرفتن راه رفتن و سخن گفتن، برای کودکی که به تکامل مهارت های اجتماعی می پردازد، به پشتيبانی، تمرين و تکرار نياز خواهد داشت.

راه های کمک به فرزندتان

در خانه يک محيط صمیمی و سخاوتمندانه بيافرينيد. اشتراک ورزيدن و داشتن ملاحظه ديگران را تشويق نمائيد.

به همان اُلگوئی از رفتار اجتماعی عمل کنيد که فرزند خود را در پذيرفتن آن تشويق می نمائيد. ساير خواهر و برادر ها هم می توانند نمونۀ رفتاری کمک دهنده ای برای برادر خواهر های کوچکتر باشند.

از فرزندان برای انجام کارهای روزانه کمک خواسته و اگر پيشنهاد کمک کردند بپذيريد.

ايجاد روابط گوناگون و صحيح بين فرزندتان و ديگران – چه کودک باشد و چه بزرگسال - را تشويق نمائيد.

به کودک کمک کنيد تا در بارۀ خويش احساس مثبتی داشته باشند. عزت نفس مثبت، نقش قاطعی در تکامل اجتماعی سالم خواهد داشت.

از کودکان پشتيبانی کنيد تا احساسات خويش و احساسات ديگران را درک کنند.

به فرزندتان کمک کنيد تا مهارت هائی را پيدا کنند که به کمک آن بدانند چگونه به گروهی پيوسته، نوبت را مراعات و مقررات را پيروی نمايند.

در ارتباط با سهيم شدن با ديگران انتظارات معقولی داشته باشيد. برای فرزند در مورد بعضی از اسباب بازی ها شراکت با ساير کودکان دشوار تر است، برای مثال، دوست داشتنی ترين اسباب بازی های او. وقتی که فرزندتان با دوستانش بازی می کنند چنين اسباب بازی هائی را کنار بگذاريد.

به فرزند خود فرصت های زيادی برای بازی با ساير کودکان بدهيد.

از نهاد پيش از مدرسه يا مدرسه ای که فرزند شما بدانجا می رود پرسيده و با آنها تاريخ قرار هائی را برای بازی از پيش تعيين نمائيد.

قرارهای بازی برای فرزند خود را طوری تعيين کنيد که کوتاه، آسان و شادی آور باشد. در اين بازی برای کودکان خُردسال ساختاری برای فعاليت ها داشته باشيد. با بزرگتر شدن فرزندتان، و هنگامی که می بينيد که می توانند با مهارت هائی که پيدا کرده اند، چنين وضعيت هائی را تدبير نمايند، کم کم مدت زمان بازی را دراز تر کرده، تعداد کودکان شرکت کننده در بازی را افزايش داده و ساختارها را - که خود شما برای بازی برقرار می کنيد- کمتر نمائيد.